Liefdesverhaal – Onze ontmoeting

Vorige week donderdag 28 juni was het alweer 8 jaar geleden dat wij een geregistreerd partnerschap hebben gesloten. De tijd vliegt en toen besefte ik dat het afgelopen mei ook alweer 12 jaar geleden is dat wij elkaar hebben ontmoet. Tijd om een zeer persoonlijk blog te schrijven over onze ontmoeting. – Nethanja

Mei 2006, onze eerste ontmoeting

Ik was een midweek in Centerparcs ‘De Eemhof’ met mijn moeder en stiefvader. Ik was door mijn moeder het huisje uitgestuurd omdat ik nu wel genoeg voor de tv had gezeten en maar wat moest ondernemen. Met gezonde tegenzin ging ik het huisje uit en liep richting de ‘Action Factory’

Onderweg werd ik door een groep jongens aangesproken “wat een meisje zo helemaal alleen ging doen?”. Ik raakte met ze in gesprek met de groep en wat kreeg ik een aandacht. Dat vond ik leuk ja, ik was immers een meisje van 16 jaar. Een van de jongens vroeg mijn telefoonnummer en zonder teveel na te denken gaf ik die. Ook was er een jongen die na 20 minuten zei “aangezien niemand anders het doet, stel ik mijzelf wel even voor, Lorenzo.” Waarna we nog even met elkaar spraken voor ze weer weg gingen.
Die avond word ik gebeld; “Met Lorenzo, mijn collega’s en ik hebben net met jou gesproken en we gaan morgen weer met een klein groepje zwemmen, ga je mee?” Ik zei dat ik dat even moest vragen, want we zouden uiteten gaan. Ik was er natuurlijk best nerveus onder dat een groepje jongens, dat ik net had ontmoet, met mij wilden gaan zwemmen. Na overleg smste ik dat ik wel mee ging, maar ik niet meer wist hoe zij eruit zagen en zij vast ook niet van mij omdat het ook donker was toen we met elkaar spraken. Dus ik zei dat ik een kleurrijke bikini aan had en we spraken een tijd af.

De tweede ontmoeting

Ik had mijn zwemspullen meegenomen naar het uiteten en toen ik klaar was ging ik naar het zwembad. Met de spanning in mijn buik kleedde ik mij om en toen ik in het zwembad kwam zag ik daar vier jongens op een rijtje aan de zwembad rand hangen. Ik dacht wel dat zij het waren, maar dat wist ik niet zeker dus ik zwaaide een beetje aarzelend en er werd terug gezwaaid dus dat waren ze inderdaad. We hebben een paar uur in het zwembad gehangen en veel gekletst. De jongens bleken militairen te zijn en zouden op oefening gaan naar Curaçao, maar omdat ze al hun spullen al ingeleverd hadden gingen ze overdag maar voetballen en ’s avonds lekker zwemmen. Het was erg gezellig en de jongens waren alles behalve opdringerig.

Na het zwemmen gingen we nog even gezellig in de ‘Action Factory’ wat drinken. Ook was er één jongen bij die ik bij het eerste aanblik in het zwembad al erg aantrekkelijk vond; een perfect lichaam, een mooie kop en de meest prachtige donkerbruine ogen met onwijs lange wimpers. Ja dat was Lorenzo en ik viel dus gelijk op zijn ogen, je hoeft dus niet af te vragen waarom ik Hailey haar ogen zo mooi vind:) Ik probeerde de hele avond wat extra aandacht bij hem te zoeken en wat te flirten, maar ik kreeg niet de indruk dat hij ook op die manier in mij geïnteresseerd was. Het was een top avond en ik baalde ervan dat de tijd zo snel ging. Wel wisselden we nog telefoonnummers uit en gelukkig kreeg ik ook die van Lorenzo. Ik kreeg drie kussen en we zeiden tegen elkaar dat we elkaar misschien nog wel een keer zouden zien.

The day after

De hele avond tot ik in slaap viel heb ik met mijn hoofd bij Lorenzo gezeten. Dit was dus liefde op het eerste gezicht. Ja liefde kan je het niet gelijk noemen vind ik, maar ik zat met mijn hoofd alleen maar bij hem. Ik lag lekker in het zonnetje in de tuin bij het huisje en ik besloot de stoute schoenen aan te trekken. Ik smste Lorenzo dat ik het erg gezellig vond gisteravond en dat ik moest bekennen hem wel erg leuk te vinden. Ik hoefde niet lang te wachten en daar kwam zijn reactie; “ik vond het ook gezellig en ik jou ook”. We besloten om na zijn oefening in Curaçao eens samen af te spreken.

De eerste date

Lorenzo heeft mij zelfs een paar keer gebeld uit Curacao en ja hoor ik was echt verliefd. Toen was daar onze eerste date. Ik haalde hem en zijn hele grote legertas op met de fiets vlakbij het station van Kampen, waar ik toen woonde. Bij het weerzien hadden we onze eerste kus en de vlinders in mijn buik maakten overuren. Ik kreeg de keuze om of te fietsen of zijn tas te tillen, maar bij het voelen van de tas besloot ik wel te gaan fietsen. Het begon ineens heel hard te regenen en de vrachtwagen die naast ons door een plas reed, maakte de best wel zware fietsrit niet veel beter al hadden we wel veel lol.

We hebben een heerlijke dag gehad samen en Lorenzo was toen heel openhartig naar mij. Hij had in Centerparcs verteld dat zijn moeder politieagente was, maar bij mij thuis vertelde hij dat dit niet waar was. Hij had de tranen in zijn ogen staan en vertelde dat zijn moeder doodziek was en niet meer lang te leven had. We hebben hier veel over gepraat en ik werd nog verliefder. Een jongen die knap, lief en grappig is en ook nog eens zijn emoties durft te laten zien. Ik voelde een echte klik tussen ons. Mede doordat mijn eigen moeder ook ziek is en in een rolstoel zit. Al is dat niet te vergelijken met zijn moeder, want mijn moeder kan met haar ziekte in principe oud worden.

Uit het oog, niet uit het hart

Helaas verloren wij elkaar op een gegeven moment uit het oog. Tot ik in december 2006 las dat Lorenzo zijn moeder was overleden. Ik besloot Lorenzo een bericht te sturen dat ik het heel erg voor hem vond en dat als hij iemand kon gebruiken om mee te praten ik er voor hem wil zijn. Dit was de tijd van msn en we raakten weer veel aan de praat. We besloten dat we elkaar maar weer eens op moesten gaan zoeken. 27 januari 2007 stapte ik in de trein naar Zoetermeer. Ik ontmoette zijn vrienden diezelfde avond en we hebben de week daarna, 10 februari 2007 als datum genomen dat we officieel een relatie kregen.

We hebben in de jaren die volgden veel samen meegemaakt; veel dierbaren verloren, drie uitzendingen meegemaakt, maar er zijn ook heel veel prachtige kinderen geboren. Natuurlijk onze eigen lieverds Hailey en Colin waar we zoveel van houden, maar ook de drie kinderen van mijn (schoon)zus en zwager die voor altijd in ons hart zijn. Ik kan nu alleen maar zeggen dat ik onwijs gelukkig ben met zo’n lieve man, ons prachtige gezin en de familie wat wij nu delen.

Geschreven met een lach en een traan.
Liefs Nethanja