Emo mom

Het einde van het schooljaar is in zicht en dat betekent ook dat mijn kleine mannetje al bijna 5 jaar wordt. Het afgelopen jaar is zo verschrikkelijk snel gegaan en Aiden is zo enorm veranderd en gegroeid. Ik realiseer me dat de tijd echt voorbij vliegt en ik merk dat ik hem steeds meer los moet laten terwijl ik hem stiekem nog wel heel graag dicht bij me heb… je leest het al, typische woorden voor een emo mom. – Mandy

KLEINE JONGENS WORDEN GROOT

Het afgelopen jaar is er veel veranderd. Voordat Aiden vier jaar werd waren we bijna 24/7 samen dus het naar school gaan was voor ons allebei erg wennen. Maar ik zag al snel dat hij met zoveel plezier naar school ging dat ik ook al snel gewend raakte aan het feit dat ik wat meer tijd voor mezelf had. (en stiekem vind ik dat nu heerlijk!)

De eerste weken vertelde hij volop over alles wat er op school gebeurde en met wie hij speelde maar de laatste maanden hoor ik bijna niets meer terug. Hij maakt dingen mee zonder ons en leert mensen en kinderen kennen waar wij niets van weten. Er komen nu ook steeds vaker vriendjes en vriendinnetjes over de vloer, maar eigenlijk vinden ze het vaak veel leuker om dan boven te gaan spelen zonder dat mama toekijkt. 😉

In de afgelopen weken ging Aiden voor het eerst op schoolreis en naar een kinderfeestje in de dierentuin. Alle doem scenario’s kwamen voorbij hoor, want ik als controlfreak heb maar een heel klein beetje moeite met loslaten. Ik hou mezelf op zulke dagen dan maar flink bezig zodat ik niet te veel met de klok bezig ben. Geloof me, ik ben echt niet zo’n moeder-moeder, if you know what I mean. Ik geniet écht heel erg van mijn eigen ding doen en hecht daar ook heel veel waarde aan. Ik vind het ook heel fijn om zonder kind op stap te gaan, maar als hij dan weg is zonder mij kan ik me zo druk maken over wat hij aan het doen is. Natuurlijk is alles gewoon goed gegaan en heeft hij het enorm naar zijn zin gehad. Dus uiteraard stress om niks en stiekem wist ik dat natuurlijk van te voren ook al maar goed… die controlfreak in mij doet soms gekke dingen.

LOSLATEN KUN JE LEREN

Ik vind het dus altijd erg prettig om controle te hebben maar bij het loslaten van je kind hoort ook het verlies van controle. Ik snap echt wel dat loslaten hoort bij de opvoeding, want het is een beetje gek als ik hem op z’n 18e nog aan z’n hand naar zijn werk of school moet brengen. Maar hoe laat ik los?

Laatst kwam Aiden thuis van school met zijn zonnebril in 100 stukjes. Het verhaal; een kindje had hem voor zijn neus door midden gebroken. Toch wil hij dan niet zeggen wie dat heeft gedaan en merk ik dat hij het niet fijn vind dat ik me ermee bemoei. Ik probeer dan maar even diep adem te halen en het te laten rusten.

Ik probeer er iets positiefs van te maken zodat ik, net als Aiden zelf, me er niet meer druk om hoef te maken. Natuurlijk is het een rotstreek dat iemand zijn bril kapot heeft gemaakt maar ik ben zo trots op hem dat hij dat zelf heeft opgelost. Dat is zoveel meer waard als me druk maken om iets waar ik niets meer aan kan doen.

Over 8 weken wordt Aiden al vijf jaar en gaat hij naar groep 2 met een nieuwe juf en ook met een andere groep samenstelling. De voorbereidingen voor zijn verjaardag zijn al in volle gang, maar daar vertel ik jullie in een andere blog wel meer over. Aiden heeft onwijs veel zin in volgend schooljaar en ook al gaat hij zijn lieve juffen van dit jaar heel erg missen heeft hij het er nu al over dat hij na de vakantie elke dag tikkertje kan spelen met de nieuwe juf. (dus juf Manon, als je dit leest… dat wordt aan de conditie werken deze zomervakantie 😉) Dat gaat dus vast en zeker goed komen het komende schooljaar!
Maar voor het allemaal zover is gaan we eerst nog even heerlijk genieten van alle quality time in de zomervakantie!

Liefs Mandy